Verslag van mijn eerste marathonavontuur! 🏃♀️
Eindelijk kan ik het zeggen: Ik heb de marathon uitgelopen! Een jaar geleden had ik het nooit voor mogelijk gehouden, maar op zondag 14 april heb ik het gedaan.
Eigenlijk ging het hardlopen al een tijd niet helemaal lekker. Mijn benen voelden moe, en ondanks mijn inspanningen leek ik niet vooruit te komen. Het dieptepunt was mijn prestatie op de halve marathon van Katwijk in september 2022, waar ik een van de laatsten was. Ik begreep er niets van. Was het stress, gebrek aan slaap, of was ik overtraind? Totdat de oorzaak aan het licht kwam: ernstige bloedarmoede door een ijzertekort. Na rust en een ijzerinfuus begon ik weer op te bouwen. En met succes! Ik behaalde een pr op de halve van Katwijk en er volgde nog een pr in Linschoten in 2023. Waarom dan niet doortrainen voor een hele marathon?
Ik kon er zowaar een aantal van de AVR overhalen om mee te gaan trainen. Deborah en Wim (en later sloot ook Hans aan). Wat een verrassing dat ze uiteindelijk ook besloten om Rotterdam te lopen! Wim stippelde prachtige routes uit en fietste ze zelfs voor, zodat we zonder verassingen konden lopen op zaterdag. Geïnspireerd door het programma Kamp van Koningsbrugge coachte Wim ons erdoorheen. Niet aan pijntjes denken, het zit allemaal in je hoofd, je kan meer dan je denkt enz. Dat hielp behoorlijk. We hielden een rustig tempo aan en konden gezellig kletsen. Het voelde allemaal heel ontspannen. Ik heb het 1 keer zwaar gehad, tijdens de langste 34 km duurloop. Kan gebeuren. Misschien ook niet gek, want we liepen de week daarvoor ook nog even de halve in Den Haag (pr!) en wel liepen ook nog tussendoor de loopjes van het duinloopcircuit!