Na ruim een half uur komen we aan in Den Haag waar het een drukte van belang is. Het Malieveld is veranderd in een krioelende mensenmassa allemaal vol met die gezonde spanning. We zijn nog een beetje te vroeg om de 10km lopers binnen te halen die om 12 uur gestart waren, en op aandringen van de ervaren lopers zijn we eerst maar langs een dixie gegaan. Meestal geen prettige ervaring maar een noodzakelijk kwaad wat wel een goede keuze blijkt te zijn, later leek het wel of ze stonden te wachten voor een attractie in de Efteling zo druk. Inmiddels is het wel zover om naar de finishlijn van de 10km te gaan en te wachten op twee lopers van AVR. En ja hoor daar komt de eerste aan, helemaal in de flow moesten we flink roepen voor zijn aandacht. En na een minuut of 7 komt de volgende aan ook zij zwaait enthousiast terug, en wij bedenken ons ‘zij hebben het gehad, wij mogen nog’…..

Met een kriebel in de buik gaan we naar startwave 3 want ja het is bijna zover. De twee 10km lopers komen ons nog succes wensen en wij lopen langzaam richting de start. Tot onze verbazing staan er langs de kant nog twee groupies die ons ook succes wensten, heel leuk zo uitgewuifd te worden. En ja dan ineens is het zover we mogen gaan lopen en in mijn geval is de spanning weg en maken wij ons op voor de eerste drinkpost. We hadden besloten om de halve marathon in stukjes te hakken van drinkpost naar drinkpost, dan lijkt het niet zoveel. Al vrij rap zijn wij de snellere lopers kwijt en dat is prima, loop je eigen tempo dat is het beste.

In mijn beleving komen we toch als snel bij de eerste drinkpost waar we even heel rustig ons water opdrinken en op naar het volgende punt. Dat is dan 8km waar we een gelletje naar binnen werken. Bij de 10km uiteraard even wat water en door! Op sommige plekken stonden heel veel mensen langs de kant, en wordt vooral mijn naam geroepen. Zo van ‘Je kunt het! Doorzetten’, achteraf vraag ik mij echt af of ik er zo beroerd uit zag. Het voelde voor beide niet zo namelijk. Maar goed we zijn inmiddels in Scheveningen en gaan naar het 15km punt waar we nog een gelletje erin gooien en wat water. Nog maar 6km te gaan, en we gaan over de boulevard richting de pier en zo de bocht om langs het Kuhrhaus en het komt ons bekend voor. Nog maar een klein stukje en na de bocht zien we Den Haag al liggen. En ineens is daar het Malieveld, we zijn er bijna.

De laatste paar 100 meter vliegen voorbij en mogen wij een medaille in ontvangst nemen. Wij zijn allebei niet stuk dus goed gelopen, we lopen gauw door en ja hoor daar is ook de rest. We hebben allemaal lekker gelopen en zijn superblij en trots dat we dit maar gedaan hebben. Het kan zo maar anders lopen. Ik verbaas mij altijd over de hoeveel mensen die zo moeilijk lopen, die continu wandelen, die je onderweg tegenkomt onder een nooddeken of nog erger die afgevoerd worden door een ambulance. Wij zijn in ieder geval dankbaar dat wij alle zes zonder al te veel moeite (het blijft toch een eind) over de finish mochten komen. En ook al was dat niet het eerste doel allemaal tevreden over zijn/haar eindtijd. Ik moest er zelf eerst nog even over nadenken maar nu weet ik het wel, volgend jaar weer.