Wedstrijdverslag Leiden Marathon

 Wedstrijdverslag  Zondagochtend, 14 mei, de wekker gaat om half 8. Ik ben altijd graag op tijd mijn bed uit, zodat ik nog even rustig de tijd heb om mijn spullen te checken, een bakkie koffie te nemen, en even rustig te ontbijten. Ik had mijn kinderen al eerder deze week gemeld dat ze niet met een uitgebreid ontbijt hoefden te komen deze moederdag, omdat ik ging hardlopen in Leiden. Niet dat ik verwachtte dat dit zou gaan gebeuren, want die pubers zijn echt niet voor 12 uur hun bed uit in het weekend, dus ook niet op moederdag, maar... je weet maar nooit. Ze vonden het natuurlijk al lang prima, ik heb ze dan ook niet gezien deze ochtend, en ik deed het met mijn havermout en bakkie koffie.

Het beloofd een mooie dag te worden, warm, dus korte broek en hemdje aan, alles in de tas en op de fiets naar de Molen in Katwijk binnen waar ik afgesproken heb met de meiden.

Onderweg op de fiets komen we nog een hele groep van AVR tegen die ook richting Leiden gaat. Een stroming van enthousiasme, gezonde spanning en veel energie. Het zonnetje begint steeds meer door de wolken te komen. Die wolken mogen van mij wel wat blijven, denk ik bij mezelf.

 Terwijl wij Leiden binnen fietsten zien we de mensen die vanaf het station richting Breestraat gaan. Wat een mensen, een hele optocht door de stad. In de verte hoor ik het startschot voor de 42 van Vermeulen groep, 10 uur, de toppers voor de hele marathon zijn begonnen aan hun tocht.

Wij fietsen verder om een plekje te zoeken in de buurt van de Stadsgehoorzaal om onze fietsen neer te zetten.

Dit jaar mogen we meelopen in het Business team van Gert. Ik ben benieuwd. Met mijn polsbandje om en toch ook wel wat lichte spanning, omdat ik in dit team mee mag lopen, gaan we naar binnen, waar we ons startnummer krijgen en er een tafel gereserveerd staat met een vlaggetje erop met G.G. Ouwehand schilderwerken. In de grote zaal zijn meerdere Business teams al aanwezig, bekenden en onbekenden. Er staan tafels met water, sap, en allerlei belegde broodjes en fruit. Wat een luxe. Omkleden, startnummer opspelden, tas inleveren bij de nette garderobe in de hal, en nog even naar het toilet voor het laatste stress plasje, voordat we richting het startvak in de Breestraat gaan. Geen rijen voor een dixi deze keer, maar een fris theater toilet.

Als iedereen klaar is, gaan we richting ons startvak. We zijn niet de enige. Wat een gezelligheid. Duizenden mensen die net als ik de afgelopen tijd bezig zijn geweest met voorbereidingen voor de halve van Leiden.

De muziek gaat aan, en het startschot klinkt ergens ver voor ons, horloge gereed, en stapje voor stapje wandelen we richting de start. Onderweg kom ik Jan Willem tegen die voor team Aad meeloopt. Zo'n 250 mensen in hun team die een sponsorloop doen voor de hartstichting, ter nagedachtenis aan Ome Aad. Kippenvel geeft me dat altijd. Heel mooi!! Na zo'n 6/7 minuten passeer ik de startlijn, horloge aan, we zijn op weg. Langs de kant staan veel mensen die van alles roepen, het is druk, en ik zoek mijn weg naar wat ruimte.

Op de Lammenschansweg wordt het breder, en is er meer ruimte, en pak ik even de tijd voor overzicht, mijn tempo te bekijken en een idee voor mezelf te schetsen hoe deze loop gaat worden. Warm, dat is zeker! Suus loopt iets voor mij, en ik zie haar zo'n 10 meter verderop verdwijnen tussen de andere lopers. Hennie, Jo en Marion lopen nog in de buurt. De brug A4 over richting Zoeterwoude. Na de eerste 5 km merk ik dat ik moet wennen aan de warmte. Mijn hartslag moet even op niveau komen, niks bijzonders denk ik bij mezelf, herkenbaar.

Na zo'n 6/ 7 km kom ik de eerste wandelaars al tegen. Misschien ook last van de warmte, iets te snel van start gegaan, zich mee laten slepen in de menigte? Ik loop gelukkig lekker, en probeer mijn tempo te houden.

Langs de route staan opvallend veel mensen. Op elke hoek van een straat staat wel een groep mensen met muziek en spandoeken, en worden we enthousiast aangemoedigd. Shirts van team Aad zie ik ook regelmatig aan de kant van de weg staan. Fantastisch wat ze doen. Weer kippenvel!

Ergens rond het 10km punt loop ik samen met Hennie en komen we een wandelende Suusje tegen. Wat is er gebeurd? Vragen we verbaasd. Suus geeft aan dat ze haar enkel verzwikt heeft en dat ze hierdoor moeite heeft met het lopen. Ze steekt haar hand naar ons op en kijkt teleurgesteld. Even schiet het door mijn hoofd; moet ik stoppen, kan ik iets doen? Suus maakt een gebaar dat we door moeten lopen en dat het wel goed komt. (Later vertelde ze dat ze was afgesneden door een andere loper en zich verstapt had in de berm.) Ik loop door en ga over het 10km punt. (1.06 of zo iets staat er op de klok) Een toptijd wordt het niet, dacht ik bij mezelf, als het maar lekker gaat. De bocht door, een woonwijk in, waar weer veel mensen buiten staan, richting Rijneke boulevard. Het is er druk met mensen en verkeer, en ik blijf het mooi vinden dat al dat verkeer dan moet wachten omdat wij als lopers dan door kunnen gaan. Even zo'n momentje dat je je bijzonder voelt en zo mag oversteken. Daar tussen al die drukte van winkelend en marathon publiek een drinkpost. Ik wandel even om mijn sportdrank en water rustig op te kunnen drinken, want merk dat ik dit met deze warmte moet doen, en zie daar Marion en Jo naast een kraampje staan. Hennie loopt vlak achter mij, ze wachten op haar en sluiten weer aan. Over de speciaal aangelegde pont, op naar de 15km. Bij het volgende drinkpunt besluit ik mijn eerste gelletje te nemen om te voorkomen dat ik mijn benen ga voelen en ik de kracht blijf houden om op dit tempo door te gaan. Een PR zal het niet worden, maar ik ga wel voor het genieten en de positieve ervaring.

Leiderdorp, langs de winkels die ik van de vorige keer nog herken. Veel muziek en vrolijke mensen langs de route, die gezellig met elkaar buiten zitten. Overal wordt water aangeboden en staan tuinslangen aan. Wat een gastvrijheid en medeleven. Het geeft me een gevoel van welkom en samenhorigheid. Met een grote glimlach op mijn ondertussen rood aangelopen hoofd van de warmte loop ik trots verder.

Over de Lage Rijndijk, waar het voor café Öz weer feest is, en de luide, vrolijke muziek en de mensen op het gemaakte terras mij weer energie geven. Ik hou ervan, al die gezelligheid. Het zonnetje maakt toch deze dag heel mooi, ook al is het zwaar. 😉

Een stukje verderop zie ik een ambulance staan, en een groep mensen die aan de kant van de weg in de schaduw bezig zijn met iemand, natuurlijk kijk ik even of ik iets kan zien, en schiet het door mij heen of het misschien een bekende zou kunnen zijn. Nog met de beelden van het groepje mensen en de ambulance in mijn hoofd loop ik door en zie ik nog een ambulance midden op het pad staan. De ambulance is dicht, op de stoep staan twee agenten met hun fiets. Op het moment dat ik de Ambulance links passeer, gaat net de schuifdeur open, en kijk ik in het gezicht van een man die op de brancard in de ambulance ligt met zuurstof (neusbril). De man ziet er verder gelukkig goed, maar wat teleurgesteld uit. Jeetje, dacht ik, die man zal wel balen. Sneu voor hem.

Ik ga de Herensingel op, en bij het aankomende waterpunt bedenk ik dat ik mijn laatste gelletje nog kan nemen en zie ik op mijn horloge dat het al bijna 19km is. Jeetje, dat valt niet tegen. De laatste kilometers. Met deze gedachte en een goed gevoel besluit ik om nog extra te genieten van dit laatste stukje Leiden. Richting de Morssingel, waar we al vroeg die ochtend een vrijwilliger met felgeel hesje (jongeman met het syndroom van down) zagen staan, die ons luidkeels na riep dat de weg zou worden afgesloten, en daar nu dus een paar uur later nog steeds stond te helpen en zijn werk als verkeersregelaar heel serieus nam. Geweldig om te zien, ik hou van die mensen. (ik werk in de GZ) Ik zwaaide naar hem, bedankte de jongeman voor zijn geweldige inzet en liep de bocht om richting de Morspoort. Het laatste, gezellige stukje, over de Rembrandbrug, waar ik nog bijna boven op een loper botste die opeens besloot om stil te gaan staan boven op de brug. Gelukkig wist ik de man netjes te ontwijken en besloot ik om linksaf de laatste straatjes door nog even alles te geven zodat ik met een lekker tempo richting finish zou gaan. Die laatste bocht bij de Boommarkt, en dan over de Aalmarkt, tussen al die juichende mensen door, over die kleine, lastig lopende, romeinse keitjes, richting de finish. Geweldig!! Wat een sfeer, en wat een gezelligheid. Echt een feestje. Ik heb het weer gehaald! Snel druk ik mijn horloge in. 2.08.56 Ok, ik ben tevreden.

De vrijwilligers gebaren mij om rustig door te lopen, en ik hoor de man met de microfoon achter mij de namen opnoemen van de mensen die binnenkomen. Arjan Varkevisser hoor ik door de luidsprekers, en terwijl ik mijn medaille in ontvangst neem en ik omkijk naar de mensen achter mij, dribbelt Arjan mij puffend en zwetend voorbij. Heyy!! Wat goed!! Roep ik naar hem, terwijl ik hem een schouderklopje geeft. Gewoon het dubbele gelopen van wat ik heb gedaan. Geweldig hoor!! Blij dat hij er is, en voldaan kijkt Arjan om. Knikt tevreden en met een glimlach loopt hij verder, om ook zijn welverdiende medaille in ontvangst te mogen nemen.

Ik blijf even staan, om de andere meiden, en hopelijk ook Suus op te wachten. Voor zover ik weet liepen ze vlak achter mij, en dat klopt. De 3 witte shirts van het business team waar zij voor liepen zie ik tussen de mensen massa opduiken. Ook zij stralen. Opeens rent Suusje ons voorbij. Verbaasd kijken we haar na. “ik ben er nog niet ”roept Suus. Waarschijnlijk door haar pauzes ivm de verstuiking heeft ze op haar horloge nog geen 21.1km staan. Voordat het tot ons doordrong en we al lang blij waren dat Suus het tot de finish gehaald had, en zelfs nog een beetje 😉 verder kwam ze aangewandeld. Ze heeft het toch geflikt! Met onze medaille om de nek nog even op de foto. Natuurlijk nog even een biertje op de Koombrug meepakken, en met een voldaan gevoel ga ik met de meiden richting Stadsgehoorzaal, waar we onder het genot van een sapje en een broodje nog napraten over deze weer geweldige ervaring met mijn hardloop matties. De halve van Leiden 2023. Even later zit ik weer op mijn fiets terug naar huis, waar mijn man en kinderen op mij wachten en ik nog kan gaan genieten van een gezellige BBQ. Een Moederdag die we niet gaan vergeten!!

Annegreet van Eeden

Nieuws Overzicht